1001 HADİS IŞIĞINDA – 61

“Köle olsun veya hür olsun hizmetçiniz size yemek getirdiğinde, o yemeğin kokusu, o hizmetçinin kalb kuvvetinin icabı olmuştur. Yemeğe beraberce oturunuz, şayet oturmazsanız, bari siz yerken, bir iki lokma da, ona yediriniz.”

Hüdavendigar Mevlana buyurur, der ki: “Burun, odur ki bir koku alsın ve koku da, koku alanı, bir yüzün bulunduğu tarafa götürsün. Kim koku almazsa burunsuzdur, koku da ancak din kokusudur. Bir koku alıp onun şükrünü eda etmiyen kimse, küfranı nimet etmiş ve kendi burnunu mahveylemiştir. Hem şükret, hem şükredenlere kul ol. Onların huzurunda ölerek ebedi hayat kazan! Akl-ı Külden gelen bu sözler, o gül bahçesinin, o servi ve sümbüllerin kokusudur. Gül olmayan yerden gül kokusu geldiğini, şarap olmayan yerde şarabın kaynayıp çoştuğunu hiç gördün mü ki? Koku sana kılavuz ve rehberdir. Seni ta ebedi Cennete ve Kevser Irmağına götürür. Koku, göze ilaçtır, nurunu artırır. Yakub’un gözü, bir kokudan açıldı. Kötü koku gözü karartır. Yusuf’un kokusu ise göze nur verir. Yusuf değilsen bile Yakup ol; onun gibi matlubuna erişmek için ağla!”
Gül iki çeşittir. Bir gülün rengi vardır ama kokusu yoktur, diğerinin ise hem rengi vardır hem de kokusu. Bir kişi Hazreti Muhammed’in izinden yürür, kabı ölçüsünde O’nun gibi hizmet sunmaya gayret gösterirse, O’ndan koku yansıtır. İnsanlık kokmaya başlar. Gösteriş ve menfaat uğruna yapılan hizmetler geçersizdir. Kişi herkesi, hatta kendini bile kandırabilir ama Hakk’ı kandıramaz. Çünkü Hakk her şeye vakıftır. O, her şeyi görür, çünkü kainat O’nundur, O kainatla görür. Fazileti, mahareti, hüneri bir tarafa bırak. Bu yolda menfaatsiz hizmet ve iyi huy işe yarar.
Hüdavendigar Mevlana yine şöyle bir dil sarfeder ve der ki: “Ey yemeğe rehin düşüp hapiste kalan, sütten kesilmeye tahammül edersen yakında kurtulursun. Açlıkta bir çok yemekler var. Onları ara, onları dile ey onlardan nefret eden. Nurla gıdalan, göze benze. Ey insanların hayırlısı meleklere uy. Melek gibi Allah’ı tesbih etmeyi kendine gıda yap da melekler gibi ezadan kurtul…”