1. Hadis-i Şerif: “Dinin afeti üçtür: Birinicisi, dinden çıkmış, zevk ve eğlence düşkünü olan müfti; ikincisi, haksız yere zulmü öngören imam; üçüncüsü, ne yaptığını bilmeyen cahil.”

Çünkü, ilk ikisinin zararı, İslam toplumunun niteliğini bozacağından, manevi yaşamına gölge düşüreceğinden ve Peygamber’e bağlı olanların arasında bölücülük ve şiddet ortamı yaratacağından dolayı, afettir.
Üçüncüye gelince, dini, dünyevi ve zamani sorumluluk ve görevlerini bilmeksizin, boş yere çalışıp çabalayarak sonunda yorgun düşüp elindeki sermayesini de kaybeden zayıf akıllılara, cahil denilir. Çünkü, yapılan her iş, belli bir sebebe dayanır. Sadece maneviyata veya sadece maddiyata bağımlı olmak insana yarar sağlamaz. Doğru olan ikisini dengede tutabilmektir. İnsan bu dengeyi sağlayamazsa doğal olarak yapılan işten olumlu bir netice alınamayacağından ve ne manevi ne de maddi bir kazanç elde edilemeyeceğinden, cahillik insan için çok büyük bir afettir.
Cenab-ı Mevlana, cahillik hakkında şöyle buyurur: “Bilgisizlere, geçtikleri mevkinin yaptığı fenalığı, yüzlerce aslan bir araya gelse yapamaz! Cahil, kötü hükümler yürüten bir padişah oldu mu bütün ova yılanla, akreple dolar! Adam olmayanın eline bir mal ve mevki geçti mi, herkesten önce kendi rezilliğini dileyen kendisidir. Çünkü o ya hasisliğe kalkışır, az verir… Yahut cömertliğe girişir, yersiz ihsanlarda bulunur! Hüküm bir sapığın eline geçti mi onu mevki sanır ama hakikatte kuyuya düşmüş demektir! Yol bilmez, kılavuzluk etmeye kalkışır… kötü ruhu, cihanı yakar, yandırır! Ahmaklar baş oldular da akıllılar başlarını kilime çektiler!..” (Mesnevi, IV/1440)