1001 HADİS IŞIĞINDA – 04

“Münafıklığın alameti üçtür. Münafık, çıkarına göre konuşur ve amel eder. Münafık, verdiği sözü tutmaz. Münafık, emanete hiyanette bulunur.”

İnsan olmanın en önemli şartlarından ikisi doğru ve ahlaklı olmak, Hakk’ın hakikatlerine sıkı sıkıya sarılmaktır. Her insan, vücudunda hangi arzu fazla varsa bunu bilip ölçmeli, bu arzunun insani mi yoksa hayvani bir arzu mu olduğuna bakmalıdır.
Temiz şeyleri kendimizde yaşatırsak, rahatlayıp, insani bir yaşam sürdürmüş oluruz. Göstermelik kılınan namaz, zikir ve oruç bizleri sıkıntılardan kurtarmaz. Allah Sevgililerinin o güzel halleriyle hal olmak kurtarır. Nasıl kurtarmışız kendimizi anlamayız bile. En büyük düşmanımız kendi nefsimizdir. Onun merhameti yoktur. Her an bize tuzak kurmaktadır. Onun için ki, Allah’ı kalbimizde en güzel şekilde süsleyelim de iblise yer kalmasın.
Güzel ahlaklı bir insan yalandan, ihanetten uzak durur. Bu hususlarda nefsi ile mücadele ederek onun isteklerinin tersine hareket eder. Hakk’tan ve Hakk’ın doğrularından ayrılmaz. Ahlaklı bir insan olmanın ve doğruluğun kazancı, gönül huzuru ve Hakk’ın rızası; kötülük ve haksızlıklarınki ise büyük bir vicdan azabı ve Hakk’ın rahmetini, bereketini kaybediştir. Kişi söylediği yalanları kendine söylemiş, kendini kandırmış olur.
Cenab-ı Mevlana şöyle buyurur: “Yalan, kalplerde şüphe uyandırır; doğru, kalplere emniyet neşe verir. Gönül yalan sözden rahatsız olur. Su ile karışmış yağ, çerağı aydınlatmaz!”
Allah’ın yeryüzündeki temsilcisi olan ve O’nun emanetini taşıyan insanın doğruluktan ayrılması zulme düşmesine sebebiyet verir. Bulunduğumuz toplumda huzur ve emniyet içerisinde yaşayabilmek için, aklımızı ve vicdanımızı doğru ve dürüst olmaktan yana kullanalım.
Hazreti Muhammed Efendimiz bizlere şöyle bir öğüt verir: “Kişinin namaz ve orucu sizi aldatmasın. Siz onun küçük ve büyük menfaatler karşısındaki tutumuna bakınız.” Bir kurum veya toplumda menfaatler veya taraf tutmak; dürüstlüğün, doğruluğun ve ahlaklı olmanın önüne geçerse orada birlik ve beraberlik olmaz.